Yeni yıla; 2025’e gir­me­mi­ze sa­yı­lı gün­ler kaldı. Acı ve tatlı anı­la­rıy­la 2024’ü ge­ri­de bı­ra­kı­yo­ruz.. Oysa o yıla ne umut­lar­la, ne bek­len­ti­ler­le gir­miş­tik bek­len­ti­le­ri­mi­zin hemen hiç­bi­ri ger­çek­leş­me­di. Kı­sa­ca­sı sı­kın­tı­lar­la, kısır çe­kiş­me­ler­le ve hep­sin­den öte hüs­ran­la kos­ko­ca bir yılın so­nu­na gel­dik…

Yıl­baş­la­rın­da yeni yılı konu alan yazı ya­zıl­ma­sı ba­sın­da adet­ten ol­muş­tu. Yazım us­ta­la­rı­mın öğüt­le­ri­ne uya­rak bende bu ge­le­ne­ğe uymuş, yıl­baş­la­rın­da bir şey­ler yaz­mış ve yeni yılın top­lu­ma mut­lu­luk ve refah ge­tir­me­si­ni, güzel şey­ler­le kar­şı­la­şıl­ma­sı­nı di­le­miş­tim.

2025 biz­le­re neler gös­te­recek; zor­luk­lar, sı­kın­tı­lı dönem aşı­la­cak, ka­ram­sar­lık­lar da­ğı­la­cak mı?

Şim­di­den bi­le­bil­mek ger­çek­ten çok zor…

Mi­to­lo­ji’deki Cas­sand­ra gibi ge­le­ce­ği görme ye­te­ne­ği­miz ol­ma­dı­ğın­dan bu so­ru­nun ya­nı­tı­nı ve­re­bil­mek çok zor…

Yeni bir yıl yak­laş­tı­ğın­da hep geç­mi­şi dü­şü­nü­rüm. Ör­ne­ğin 1930 yıl­lar­dan sonra dünya ül­ke­le­ri­nin in­san­la­rı se­vinç­le, umut­la ve iyi di­lek­ler­le yeni yıl­la­rı kut­la­mış­lar­dı. Dün­ya­nın ateş çem­be­ri içe­ri­si­ne dü­şe­ce­ği­ni akıl­la­rı­na bile ge­tir­me­miş­ler­di. Ja­pon­ya 1945’de yeni yılın ge­li­şi­ni nasıl kut­la­mış­tı bi­le­mem ama Hi­ro­şi­ma ve Na­ga­za­ki’ye atı­lan atom bom­ba­sıy­la tüm yeni yıl di­lek­le­ri al­tüst ol­muş­tu. II. Dünya Sa­va­şın­da Av­ru­pa ve Asya ül­ke­le­ri de sa­vaş­lar­dan, acı­lar­dan, yı­kım­lar­dan na­si­bi­ni al­mış­tı. Acaba o ül­ke­le­rin in­san­la­rı savaş ön­ce­si yeni yıl­la­rı­nı nasıl kut­la­mış­lar­dı?

Dünya Ta­ri­hi bunun gibi sa­yı­sız ör­nek­ler­le do­lu­dur.

2025 biz­le­re ne ge­ti­recek; ger­çek­ten bi­le­ni­miz var mı?
Es­ki­den yıl­baş­la­rın­da umut­la Milli Pi­yan­go bi­le­ti alı­nır, çe­ki­li­şe kadar in­san­lar pembe ha­yal­ler içe­ri­sin­de ya­şar­dı. Şim­di­ler­de ba­kı­yo­rum artık onu da çok gör­dü­ler, pi­yan­go bi­le­ti­ni alan­la­rın sa­yı­sı­nın azal­dı­ğı söy­le­ni­yor.

Acaba bunun ne­de­ni nedir?
Ye­ni­den geç­mi­şe dön­mek is­ti­yo­rum; benim ço­cuk­luk yıl­la­rım İstan­bul’un mis­tik semt­le­rin­den Kuz­gun­cuk’ta geç­miş­ti. 

II. Dünya Sa­va­şı­nın zorlu gün­le­riy­di; Tür­ki­ye her an sa­va­şa gi­re­bi­lir­di İsmet Paşa yö­ne­ti­min­de­ki ba­si­ret­li po­li­ti­ka biz­le­ri savaş dı­şın­da tut­muş­tu ama sa­va­şa gir­miş kadar zorlu gün­ler ya­şan­mış­tık. O gün­le­rin yıl­baş­la­rı­nı ka­dın­lar, yaş­lı­lar ve ço­cuk­lar ev­le­rin­de kut­lar­dı. Evin er­kek­le­ri ne­re­de der­se­niz on­la­rın hemen hepsi silah al­tın­day­dı. Bizim evi­mi­zin bah­çe­sin­de­ki çam ağa­cın­dan bir dal ko­pa­rı­lır, üze­ri­ne karı anım­sa­ta­cak pamuk par­ça­la­rı ko­nur­du. Sa­va­şın tüm yurdu et­ki­le­di­ği gün­ler­di; bugün ol­du­ğu gibi suni çam­lar üze­ri­ne yer­leş­ti­ri­len çe­şit­li ak­se­su­ar­lar ve ışık­lar yoktu. En azın­dan aile bi­rey­le­ri bir arada ne­şey­le top­la­nır en büyük eğ­len­ce ola­rak tom­ba­la oy­nar­lar­dı. Te­le­viz­yon ol­ma­dı­ğın­dan An­ka­ra Rad­yo­su hangi ya­yı­nı ya­par­sa, neyi söy­ler­se on din­le­nir­di.

Ara­dan yıl­lar geçti; de­mok­ra­si­ye biraz erken gir­dik;, se­çim­ler ya­pıl­dı. Dö­ne­min ik­ti­da­rı de­ğiş­ti. Yeni si­ya­si­ler or­ta­ya çıktı; Kısa süre sonra oy kay­gı­sı­na düş­tü­ler. Geç­mi­şin sin­miş kara tip­le­ri mey­da­nı boş buldu... Zaman acı­ma­sız­ca yol aldı ve bu­gün­le­re gel­dik…

2025’ü kut­la­ma­ya ha­zır­la­nı­yo­ruz…
Eko­no­mik sı­kın­tı­dan yine pek çok aile yeni yı­lı­nı evin­de kut­la­ma­ya ha­zır­la­nı­yor. Es­ki­ler­den fark­lı ola­rak bazı ev­ler­de suni çam ağaç­la­rı ışıl­da­ma­ya baş­la­dı…

Ön­ce­ki yıl­lar­da ol­du­ğu gibi yine bir za­man­la­rın cüb­be­li, sa­rık­lı kara sa­kal­lı bağ­naz ve cahil teb­liğ­ci­le­ri (!) or­ta­ya çı­ka­rak yıl­ba­şı kut­la­mak gâvur işi, İsa’nın doğum günü bize ya­kış­maz, zin­har rakı şarap iç­me­yin di­ye­cek­ler mi?

Bi­le­me­yiz.
Ne var ki, gü­nü­mü­zün aydın in­san­la­rı bu gi­bi­le­rin he­ze­yan­la­rı­na kan­mı­yor, yeni yılın ge­li­şi­ni im­kân­la­rı doğ­rul­tu­sun­da kut­la­ma­ya ha­zır­la­nı­yor.

Yıl­lar yılı ya­zı­lıp çi­zil­di; Yeni yılın Noel ile Müs­lü­man­lık ile ala­ka­sı yok diye… Ama ba­zı­la­rı bunu bir türlü an­la­ma­dı veya an­la­mak is­te­me­di… Çünkü oku­mu­yor­lar, oku­sa­lar da an­la­mı­yor­lar; be­yin­ler yı­kan­mış bir kere…

Yeni yılı kut­la­mak ama­cıy­la dün­ya­nın çe­şit­li ül­ke­le­rin­de tö­ren­ler dü­zen­le­ni­yor, gös­te­ri­ler, eğ­len­ce­ler ya­pı­lı­yor. Ama yine de yeni yılın neler ge­ti­re­ce­ği­ni, ne­ler­le kar­şı­la­şa­ca­ğı­mı­zı bi­le­mi­yo­ruz.

Bütün ka­ram­sar­lı­ğı­ma rağ­men yine de yeni yılın tüm dün­ya­ya ve biz­le­re mut­lu­luk ge­tir­me­si­ni di­li­yo­rum.