Sa­na­tın ken­di­ni ha­tır­lat­mak gibi iyi bir huyu var­dır. Dün­ya­nın zaman için­de sun­du­ğu ne varsa tü­mü­nü ku­cak­la­mak ancak bu kav­ram­la müm­kün­dür. Bugün asır­lar önce ölmüş bir sa­nat­çı­ya ses­len­sem, eser­le­ri yankı ola­rak dö­ne­cek­miş gibi gelir. Ya­pıt­la­rı­nın kar­şı­na geç­sem koy kitap say­fa­la­rı gibi açı­la­cak­mış hissi du­ya­rım.

Benim ha­ya­tım­da da ken­di­ni ha­tır­la­tan sanat ha­di­se­le­ri ol­muş­tur. Henüz ço­cuk­ken bizim dö­ne­min sı­nır­lı dün­ya­sın­da ko­lek­si­yon çe­şit­li­li­ği azdı. Ben de pul ko­lek­si­yo­nu fur­ya­sın­dan na­si­bi­ni almış bir çocuk ola­rak pul­lar bi­rik­tir­miş­tim. Bir ke­re­sin­de de­ği­şik bir pul geç­miş­ti elime. En­te­re­san ya­ra­tık­la­rın res­me­dil­miş ol­du­ğu sanki başka bir dün­ya­yı olum­la­yan. Sonra o pul­la­rı ara­yıp bul­mak bir tutku ha­li­ni aldı bende. Ko­lek­si­yon ya­pan­lar bilir. Bazı par­ça­lar­la ara­mız­da bir bağ ku­ru­lur.

Yıl­lar sonra bir sa­haf­ta kitap ola­rak tek­rar kar­şı­ma çık­tı­lar. Artık onlar hak­kın­da biraz daha fazla bil­gi­ye sa­hip­tim.

Bir zaman sonra içim­de bir yer­ler­de hep ye­şe­ren o özel sanat min­ya­tür­le ta­nış­tım. Bu sa­na­tın za­ra­fe­ti cel­bet­miş­ti beni. Resme olan tut­kum min­ya­tür­le bir­lik­te başka bir boyut ka­zan­mış­tı. Sanki dün­ya­ya bir bü­yü­teç­le bak­ma­ya baş­la­mış­tım. Bu sa­na­tı öğ­ren­me­ye baş­la­dı­ğım­da nasıl bir ruh ter­bi­ye­si­ne gi­ri­yor ol­du­ğu­mun far­kın­da bile de­ğil­dim.

Önce ya­pa­ca­ğı­nız res­min ni­ye­ti­ne gi­rer­si­niz sonra o se­rü­ve­ni plan­lar­sı­nız. Bu süreç öyle piş­me­miş sa­at­le­rin hoy­rat­lı­ğın­da olup bit­mez.

Bir eser or­ta­ya koy­mak adeta bir se­rü­ve­ne atıl­mak gi­bi­dir. Neyi tas­vir­le­yecek, ya­ra­ta­cak ve­sa­ire ka­fa­nız­da kur­gu­lar­ken ale­la­de ka­ğıt­lar, bo­ya­lar­dan bah­sa­de­mez­si­niz. Fi­gür­le­ri­ni­zin yaşam bu­la­ca­ğı me­ka­nı (ka­ğıt­la­rı) özen­le boyar, ahar­lar­sı­nız. Doğal fır­ça­lar (kedi ya da sin­cap kılı) , taş su­lu­bo­ya­lar, al­tın­lar kul­la­nır­sı­nız. Fır­ça­da­ki bo­ya­nın faz­la­sı­nı di­li­niz­le in­cel­tip fır­ça­yı te­miz­le­mek için­se eli­ni­zin üst de­ri­si­ni kul­la­nır­sı­nız ( sa­nı­rım yap­tı­ğı­mız iş­le­re DNA bu­la­şır.) Doğal taşlı (ge­nel­de akik) müh­re­ler kul­la­nı­lır. Renk­le­ri can­lan­dır­mak, kul­la­nı­lan al­tı­nı par­lat­mak için. Doğal ol­ma­ya­nın öte­sin­de di­ye­bi­li­riz tüm bu olup bi­te­ne.           

Bu ri­tü­el­ler ta­mam­la­nıp eser­ler or­ta­ya çı­kar­ken far­kı­na var­ma­dan sa­at­ler akıp git­miş olur. (Yedi saati gör­dü­ğüm za­man­la­rım oldu). Gü­nü­müz­de her şeyin hızla akıp git­ti­ği bir çağda tüm uya­ran­la­ra rağ­men sa­at­ler­ce madde bo­yu­tun­dan kop­tu­ğu­nu­za inan­mak güç değil mi?

Dün­ya­da­ki ne­fe­si­miz ger­çek­ten sa­yı­lıy­sa eğer bu sanat bir nevi ömür uza­tı­yor di­ye­bi­li­riz. Çünkü bu ko­puş­ta ne­fe­si­miz ya­vaş­lar, nab­zı­mız düşer, başka bir za­ma­nı de­ne­yim­le­riz.

Bu sanat ile be­ra­ber ha­ya­tım­da üçün­cü defa pul­la­rı­nı bi­rik­tir­di­ğim bu can­lı­lar­la kar­şı­laş­tım. O zaman fark ettim ki eğer asır­lar önce ölmüş bir sa­nat­çı­ya ses­le­necek ol­say­dım bu kişi Meh­met Si­yah­ka­lem (Za­ma­nı belli ol­ma­yan bir dö­nem­den gü­nü­mü­ze min­ya­tür eser­le­riy­le gel­miş de­mon­la­rın, der­viş­le­rin Bu­dist­le­rin, Şa­ma­nist efen­di­le­rin ya­ra­tı­cı­sı benim ise masal an­la­tı­cım) ola­cak­tır. Ha­ya­tı­mın fark­lı ev­re­le­rin­de hep ha­tır­lat­tı ken­di­ni bana.
Za­ma­nı belli ol­ma­yan bir dö­nem­den gü­nü­mü­ze min­ya­tür eser­le­riy­le gel­miş de­mon­la­rın, der­viş­le­rin Bu­dist­le­rin, Şa­ma­nist efen­di­le­rin ya­ra­tı­cı­sı benim ise masal an­la­tı­cım.

Ve ben şimdi ço­cuk­lu­ğum­da pul­la­rı­nı bi­rik­tir­di­ğim bu var­lık­la­rı çi­zi­yo­rum. Bir nevi ço­cuk­lu­ğu­ma gö­der­di­ğim bir selam mi­sa­li. Aynı za­man­da ya­şa­yan en iyi us­ta­lar­dan bi­ri­nin res­met­ti­ği demon eseri de evim­de be­nim­le be­ra­ber ya­şa­mak­ta.

Gü­nü­müz­de halen niş bir alan­da var olan min­ya­tür sa­na­tı daha çok bi­lin­me­yi ve gö­rül­me­yi hak edi­yor. O sizi bul­ma­dan siz onu ara­yın.