Gecenin gözlerine
Günlerin acısı
Bir kar tozu kadar masum
Toprağına yaslanan
Yeryüzü ailesi gibi
Çocuklarına sarılan eller
Bilinmez karanlığın
İçinde nefes alıp verirken
Dumanlar sarmış etraflarını
Kimsesiz kalan sesleri
Dilsiz olan yürekleri
Umut ararken
Köroğlu bile yetişemedi
Onların ömrüne yangın
Bizlerin gönlüne ateş düştü
Cennet ülkemin
Cehennem insanları
Yaktılar umutlarımızı
Yenilmediler yakalandılar
Yazgıları değildi sabırları
Yüzlerinde bir sis bulutu
Yakalarında dünya deryası Güvendikleri dağlara
Kar yağmazdı
Memleket kokusu ekmek
Ülke çığlığı direnç tuğlası
Bizden giden canlar
Bizi bize bir daha kattılar
Yurdun bağrında duran
Paslı hançer yılanları
Bir daha nefes almasın diye
Yürek bayraklarımızı
İnsanı insan bildik onuruna
Yeniden doğacak çocuklara
Yurdun güneşi filizi ektik
Geçit yok karanlık insanlara
Geçit yok kardeşliği yıkanlara
Günler alnımızda
İnsanlık nöbeti
Seferberliği yaraları sara sara ...
22 Ocak 2025