Seçim gü­nü­ne sa­yı­lı gün­ler kala, ma­hal­le ve so­kak­lar­da ge­zen­le­rin sa­yı­sı bir hayli fazla. Seçim at­mos­fe­ri­ne gir­mez­den önce biz­le­rin yal­nız adım­la­dı­ğı cad­de­le­ri biz­den baş­ka­la­rı­nın da adım­lı­yor ol­ma­sı her ne kadar umut ve­ri­ci olsa da iki yüz­lü­lük gibi ge­li­yor bana.

Bu ko­nu­da bi­li­yo­rum ki bana ka­tı­lan­lar çok ol­du­ğu kadar, az da olsa ka­tıl­ma­yan­lar mut­la­ka ola­cak­tır. Saygı du­ya­rım.

İkti­da­rı, mu­ha­le­fe­ti, irili ufak­lı oy alan tüm si­ya­si par­ti­ler­de bir telaş, bir telaş. Ne oldu ar­ka­daş: Seçim ta­ri­hi­ne bir iki ay kal­ma­dan önce bu cad­de­ler, so­kak­lar, ma­hal­le­ler, köy­ler, na­hi­ye­ler, il­çe­ler yok muydu? Bu­ra­lar­da ya­şa­mı­nı sür­dü­ren in­san­lar yok muydu?
Onlar so­run­la­rı ile beş yıl bo­yun­ca ce­bel­le­şir­ken ne­re­ler­dey­di­niz. 2019 Yerel İda­re­ler se­çi­mi bitti. Se­çim­den galip çı­kan­lar yer­le­ri­ne yer­leş­ti. Yere göğe sığ­ma­yan ego­la­rı­nı, sa­de­ce kıç­la­rı­nın sı­ğa­ca­ğı kol­tuk­la­ra yer­leş­tir­di­ler. Ön­le­ri­ne gelen so­run­la­ra, çözüm ara­mak ye­ri­ne ka­pı­sı­na kadar gelen va­tan­da­şın an­lat­tık­la­rı­na kulak tı­ka­ma­yı, gör diye işa­ret et­tik­le­ri­ne göz yum­ma­yı, bir şey­ler söyle de­dik­le­rin­de ise sus­ma­yı ter­cih et­ti­ler. Yani meş­hur üç may­mu­nu oy­na­ya­rak; duyma, görme, ko­nuş­ma po­zis­yo­nu ala­rak ken­di­le­ri­ne ay­rı­lan beş yılı, cep­le­ri­ni şi­şi­ren ma­aş­la­rı­nı ve yan ge­lir­le­ri­ni, yan gelip ya­ta­rak ge­çir­di­ler.

Ka­za­na­ma­yan­lar ise ha­tı­rı sa­yı­lır bir sü­re­yi yahu biz nasıl kay­bet­tik gibi saçma bir so­ru­nun ya­nı­tı­nı ara­mak­la ge­çir­di­ler. Bu sü­re­yi cad­de­le­re, so­kak­la­ra, ma­hal­le­le­re, köy­le­re, na­hi­ye­le­re, il­çe­le­re çıkıp kapı kapı do­la­şıp ey hal­kım, biz­le­re oy veren de­ğer­li seç­men­le­rim seç­tik­le­ri­niz­de olup da bizde ol­ma­yan ne diye sor­muş ol­sa­lar­dı belki de ya­şa­mın akı­şı­nı de­ğiş­ti­rir­ler­di. Yap­tı­lar mı? Hayır! Kay­be­den­ler­de işin ko­la­yı­nı seç­ti­ler. Se­çi­me girme gibi bir dü­şün­ce­si olan muh­tar aday­la­rı, be­le­di­ye mec­lis üyesi aday­la­rı, be­le­di­ye baş­kan aday­la­rı se­çi­me bir iki ay ka­la­ya kadar top­rak al­tın­da ey­lem­siz ola­rak, ba­ha­rın gel­me­si­ni bek­le­yen tohum gibi bek­le­di­ler. Üzer­le­rin­de­ki top­rak muh­te­me­len tarım top­ra­ğı da de­ğil­di. Zira bizim mem­le­ke­ti­miz­de tarım top­rak­la­rı­na beton ya­pı­lar di­ki­lir. Beton bina dikme ko­nu­sun­da çok ma­hi­riz­dir, övün­mek gibi ol­ma­sın. Yarın ye­me­ye ekmek bu­la­ma­dı­ğı­mız­da, bu beton bi­na­la­rı ke­mi­re­rek doy­ma­ya­ca­ğı­mı­zı an­la­ya­ca­ğız. Top­rak di­yor­dum; tarım top­ra­ğı değil, ölü top­ra­ğıy­dı ya da al­tın­da­ki­le­rin ey­lem­siz­li­ğin­den bize öyle ge­li­yor­du. A bir de ne gö­re­lim 2024 yılı gel­miş; dört yıl, on ay geç­miş ay­lar­dan Ocak, Şubat sağda ve dahi solda yeni yeni fi­liz­ler ye­şer­me­ye baş­la­maz mı? Ku­lak­la­rım­da bir şarkı çın­lı­yor: “Daha ön­ce­le­ri ne­re­ler­dey­di­niz...”

Şunu akıl­dan hiç çı­kar­ma­mak ge­re­kir: Ya­ta­rak ba­şa­rı­ya ta­vuk­lar ula­şır. Bu on­la­rın do­ğa­sı ge­re­ği böy­le­dir. Biz­ler ise şunu çok çok iyi bil­me­li­yiz: Emek ol­ma­dan yemek olmaz.

İstis­na­lar tabi ki ka­ide­yi boz­maz. Bütün ya­şa­mı bo­yun­ca va­ta­nı, mil­le­ti, bay­ra­ğı için can­hı­raş ça­lı­şan­la­rı ten­zih ede­rim.

Bu se­çim­ler­de siz­ler­den bi­ri­cik ricam; her ka­de­me­den siz­le­rin oyuna talip olan muh­tar aday­la­rı, be­le­di­ye mec­lis aday­la­rı, be­le­di­ye baş­kan aday­la­rı­nın de­ğer­len­dir­me­si­ni ya­par­ken ge­ri­ye dönük dört yıl on ayına da bir bakın. Bir bakın ba­ka­lım bu yola çı­kar­ken halka hiz­met etmek gibi mis­yo­nu ve bu mis­yo­na ulaş­mak adına iz­le­di­ği yolu yani viz­yo­nu var mı?

Ha bir de tepe takla bu işe dahil edi­len­ler var ki ora­sı­nı hiç sor­ma­yın!

Sevgi ve selam...