Bizim okullu olduğumuz dönemde beş yıl İlkokul, üç yıl Ortaokul, üç yıl lise eğitimi vardı. Bizler o dönemde özel okullarla tanışmamıştık. İstisnalar var; Özel Dost Koleji diye bir okul hatırlıyorum. Mecidiyeköy’de yaşadığımız dönemde apartman denilen çok katlı evlerde oturan bir kız arkadaşımız bu koleje gidiyordu.

Biz hepimiz kara önlük, beyaz yaka kıyafet giyip okulun yolunu tutardık. Herkes dışardan bakıldığında aynı görünüyordu. Kolejliler hariç.

Detaya inildiğinde farklılıklar dikkat çekiciydi. Ta o zamanlardan bizler imitasyon ile tanışmıştık örneğin; dışardan bakıldığında rugan ayakkabı olarak görünen naylon pabuçlarla okula gitmişliğimiz var. İlk kundura ayakkabım Ortaokula başlarken Sümerbank Bahçekapı Mağazası’ndan rahmetli babacığımın kısıtlı bütçesi ile takım elbise, gömlek ve kravat ile birlikte alındı. O gün çocukluktan ilk gençlik dönemine geçişte bir milattır.

İlkokulda aldığımız temel eğitimleri bir öğretmen verirken Ortaokula geldiğimizde her ders için ayrı öğretmenin olması çok farklı gelmişti çocuk aklıma. Temel derslerin yanı sıra bizleri gerçek hayata hazırlayacak derslerimiz de vardı: Kız öğrenciler için Ev Ekonomisi, erkek öğrenciler için İş ve Teknik Eğitim, kısa adıyla İş Bilgisi Dersi, Ticaret Dersi vardı. O tarihlerde de ileri yaşlarda olan bir öğretmenimiz olan Burhan Demiriz Ticaret Dersini verirdi, Anadoluhisarı Ortaokulu’nda. Keyifli anlatımı ve yorumları ile ticaret ve muhasebenin temel ilkelerini onun sayesinde öğrenip, bugünlere geldik diyebilirim. Rahmet olsun …

Dönemimizin çocukları olarak kızlarımız Ev Ekonomisi dersi ile ekonomik yemek yapımından, basit giysi onarımları, örgü ve işleme gibi el becerisi gerektiren işleri öğrenmese bile bilgi sahibi oluyordu. Erkek çocuklar ise elektrik, su ve tesisat konuları ile mobilya ve marangoz işlerine yatkınlık elde edebiliyordu, en azından elimiz tornavida tutuyordu.

Günümüzde bu öğrenciyi gerçek hayata hazırlayan uygulamalı dersler maalesef müfredatta yer almıyor. Bizden önceki kuşak döneminde de tarım ve hayvancılık dersleri uygulamalı olarak var imiş. Biz görmedik. Bizim çocuklarımızda bu anlattığım dersleri görmedi. Varsa yoksa bilgisayar üzerinden yazılım ve  sanal eğitim. Her şey teorik, uygulama sıfır.

Dünyada insanı yaşatacak sınırlı kaynakların sınırı daha da sınırlandığında: Su, gıda, enerji krizi derinleştiğinde, yarış atı gibi koşturduğumuz bu çocuklar bilgisayar kablolarını kemirerek mi hayat sürecekler?

Teknolojiyi takip edelim, gelişime ve değişime tabi ki açık olalım ne var ki hayatta kalma gerçeğini de ıskalamayalım.

Baş Öğretmen Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ü  sevgi, saygı, minnet ve rahmetle anıyor, tüm öğretmenlerimizin gününü kutluyorum.

Sevgi ve selam…