Bir yılın daha sonuna geldik. Çocuklar ve gençler bir yaş daha büyümenin heyecanını yaşarken, orta yaş ve üzeri bir yıl daha geçti, yaşlandık diye hayıflanıyor.

Memleketin haline bakıyoruz. İyiye giden fazlaca bir durum yok. Çalışan mutsuz. İşveren mutsuz. Emekli mutsuz. Sanayici mutsuz. Çiftçi mutsuz. Depremin yaraları bile hala sarılabilmiş değil. İktidarı da muhalefeti de kendi iç dünyasında koltuk ve sıra kapma telaşında.

2023’de genel seçim yarışının kazananı mevcut Cumhur İttifakı olurken, Millet İttifakı yenilgi sonrası çözüldü. Ana muhalefet partisi, değişim rüzgarları eşliğinde genel başkanını değiştirdi. Memleketin ayarları değişmedi. Şimdi ise önümüzde yerel yönetimler ve mahalli idareler seçimi var. 2024 yılı Mart sonunda sandığa giderek. Mahalle muhtarlarını ve ihtiyar heyetini, ilçe belediye başkanları ve meclis üyelerini ve il belediye başkanlarını seçeceğiz. Yarış büyük. Ne diyelim, hak eden kazansın.

Bu memleketin bakanı ülkede açlık yok diyor. Vatandaş AVM’de intihar ediyor. Evine gidiliyor. Ev harap. Kadın anlatıyor: Kağıt toplayarak geçim sağlamaya çalışıyoruz. Çocuklarımı marketlerdeki tarihi geçmiş ürünlerden yemek yaparak doyuruyorum diyor. Kim yalan söylüyor? Bu memleketin bakanı mı? Yokluğu iliklerine kadar yaşayan, çocuklarını doyurmaya çalışan, kocası intihar eden memleketim kadını mı?

Bir tarafta milyonlarına yenilerini katan mutlu bir azınlık diğer tarafta borç sarmalına girmiş mutsuz çoğunluk. Bankaların verdiği kredi kartlarına yoklukta can simidi gibi sarılanlar ise o bankadan alıp, bu bankaya  verip hesabı döndürürken, azaltılan nakit çekme limitleri ve artan asgari ödeme dilimleri ile mücadeleye devam ediyorlar. Ne var ki onların deyimi ile kartların patlamasına çok az kaldı.

Yıllardır pompalanan sen tek başına kendine yetersin, çık ayrı eve, kur kendi düzenini ve benzeri bireyselleştirme faaliyetleri ile yalnızlaştırılanlar, oluşan bu sistemde daha kolay yıkıma uğruyorlar.

Konudan konuya geçiyormuş gibi duruyor yazdıklarım ortak paydası var: ekonomi. Hiç bir kesimin beklentisine cevap veremeyen 2023 yılı ekonomi yönetimi, 2024 yılında da beklentilere cevap veremeyeceğinin sinyalini şimdiden vermeye başladı. Bekar bir birey 18 bin küsur TL ile geçinebilirken belirlenen asgari ücretin 17 bin 2 TL olması gerçeği gösteriyor sanırım.

Yıl sonu itibari ile onbinlerce küçük ve orta ölçekli işletme ve şirket kapanırken, yeni yıl ile birlikte artan vergi ve harçlarla birlikte bu sayılara yenileri eklenecektir. Sosyo-ekonomik yalnızlık ve fakirleşme daha da derinleşecektir.

Tüm bu durumlara rağmen rahmetli Süleyman Demirel’in; “boş tencerenin deviremeyeceği hükümet yoktur” sözüne rağmen mevcut iktidarın hala devam etmesi  manidar değil midir?

Umudumuzu yitirmeyeceğimiz, mutlu bir yıl olsun…

Sevgi ve selam.