Tür­ki­ye’nin odak­lan­dı­ğı yerel se­çi­me artık sa­yı­lı gün­ler kaldı. Med­ya­ya ba­kı­yo­rum; Tür­ki­ye’de ve dün­ya­da ge­li­şen olay­lar, sa­vaş­lar, dev­let­le­rin çı­kar­la­rı, eko­no­mi, para po­li­ti­ka­sı gibi so­run­lar bir yana itil­miş: gün­de­min tek ko­nu­su yerel seçim… 

İnsan­la­rı­mı­za ba­kı­yo­rum; ki­mi­nin tuzu kuru ki­mi­si geçim der­din­de… Ba­zı­la­rı­nın da med­ya­ya il­gi­siz, yal­nız­ca di­zi­ler­le haşır neşir, olup bi­ten­ler­den ha­ber­le­ri yok. O zaman ak­lı­ma Orhan Veli’nin II. Dünya Sa­va­şı son­ra­sın­da söy­le­di­ği “Cım­bız­lı şiir” ak­lı­ma ge­li­yor:
”Ne atom bom­ba­sı
Ne Lond­ra kon­fe­ran­sı
Bir elin­de cım­bız
Bir elin­de ayna;
Umu­run­da mı dünya”
Top­lum­da kimi ateş­li ateş­li tar­tı­yor, ki­mi­si­nin il­gi­si yok…

 Medya’da ya­pı­lan yo­rum­la­rı iz­le­mek bir yana bazı te­le­viz­yon ka­nal­la­rın­da ne­le­rin söy­len­di­ği bir yana o ka­na­lın var­lı­ğın­dan bile ha­ber­siz.. İşin acı yönü de bun­la­rın ço­ğu­nu­nu eği­tim­li ol­ma­la­rı… Bir üni­ver­si­te yö­ne­ti­ci­si eği­tim­li­le­ri gör­dük­çe beni afa­kan­lar ba­sı­yor demiş ve gün­dem ol­muş­tu; acaba ne söy­le­mek is­te­miş­ti on­la­rı ı mı söy­le­mek is­te­miş­ti?
Bi­le­me­yiz…

Belki de 31 Mart 2024 se­çi­mi şim­di­ye kadar ya­pı­lan­la­rın önüne ge­çecek… Araş­tır­ma­cı­lar yüz­yıl­lık si­ya­si ta­ri­hi­mi­zi, çal­kan­tı­la­rı­nı ile­ri­de mut­la­ka ya­za­cak­lar­dır. Üni­ver­si­te­le­ri­mi­zin ko­nuy­la il­gi­li bö­lüm­le­rin­de ve ha­zır­la­na­cak tez­ler­de ya­şa­nan son se­çim­ler­le il­gi­li neler ya­za­cak­lar, neler söy­le­ye­cek­ler; ger­çek­ten merak edi­yo­rum.

Benim ya­şım­da­ki­ler görür mü, gör­mez mi; onu da bi­le­bil­mek zor…
Önü­müz­de­ki yerel se­çim­de büyük ola­sı­lık­la; Tür­ki­ye’nin ka­de­ri biraz daha şe­kil­le­ne­cek­tir.

Özel­lik­le İstan­bul yerel se­çi­mi diğer il ve il­çe­ler­den çok daha fark­lı anlam ta­şı­dı­ğı da bir ger­çek­tir. İstan­bul’da ger­çek İstan­bul­lu­lar artık yok de­ni­lecek kadar az; ço­ğun­luk Ana­do­lu’nun her ke­si­min­den ge­len­ler­de. İnsan inan­mak is­te­mi­yor; ama İstan­bul’da de­ni­zi gör­me­yen­le­rin ya­şa­dı­ğı söy­le­ni­yor.

İstan­bul ül­ke­nin en büyük ge­ti­rim mer­ke­zi, eko­no­mi­nin dön­dü­ğü yer… İkti­dar ve or­tak­la­rı bunun bi­lin­cin­de; bütün ağır­lı­ğı­nı bu­ra­ya ve­re­rek ka­zan­mak is­te­yecek.. . Belki de ka­der­le­ri buna bağlı …

İstan­bul’u beş yıl­dır yö­ne­ten Ekrem İma­moğ­lu’nun işi hiçte kolay değil… Ön­ce­ki yerel se­çim­de ar­ka­sın­da mu­ha­lif par­ti­le­rin; özel­lik­le İyi Parti’nin ve Hadep’in des­te­ği vardı. Ka­zan­dı­ğı ilk se­çi­min ye­ni­len­me­si, mağ­dur du­ru­ma düş­mesi, mu­ha­le­fe­tin ve etnik gu­rup­la­rın des­te­ğiy­e büyük farka git­miş­ti. Bu kez bunun böyle ol­ma­ya­ca­ğı açık­ça gö­rü­lü­yor. İstan­bul’ da her türlü en­gel­le­me­le­re karşı İma­moğ­lu be­le­di­ye­ci­lik hiz­met­le­ri­nin yanı sıra sos­yal ve kül­tü­rel yön­den büyük hiz­met verdi. Ge­lir­le­rin büyük bö­lü­mü­nü İstan­bul­lu­la­rın hiz­me­ti­ne yö­nelt­ti. Ancak bir kaç te­le­viz­yon ve basın or­ga­nıy­la bunun ne ka­da­rı­nın halka du­yu­ra­bil­di­ği tar­tı­şı­lır.

Bu kez İma­moğ­lu se­çi­me tek ba­şı­na gi­ri­yor. Geçen se­çim­de onu des­tek­le­yen­ler­den hemen çoğu onun dı­şın­da ge­li­şen olay­lar­dan ötürü artık ya­nın­da değil.… An­la­şı­lan İstan­bul se­çi­mi onun­la AKP üst düzey yö­ne­ti­ci­le­ri ara­sın­da ge­çe­ce­ğe ben­zi­yor.

Es­ki­şe­hir’e Av­ru­pai bir gö­rü­nüm ka­zan­dı­ran, büyük hiz­met­le­ri olan, Tür­ki­ye’nin en se­vi­len baş­kan­la­rın­dan Yıl­maz Bü­yü­ker­şen neden aday gös­te­ril­me­di?
Yaşı iler­le­di, ken­di­si is­te­me­di de­nil­me­si­ne in­san­lar inan­mı­yor. Tunç Soyer’in İzmir’den aday gös­te­ril­me­yi­şi de biraz garip değil mi?
Kı­sa­ca­sı CHP’deki genel baş­kan de­ği­şi­mi­nin bu se­çi­mi et­ki­le­ye­ce­ği açık­ça gö­rü­nü­yor. Ay­rı­ca parti için­de­ki çe­kiş­me­le­rin aday se­çim­le­ri­ni de et­ki­le­di­ği gün gibi açık…

Belki ara­mız­da balık ha­fı­za­lı olan­lar var­dır diye; on­la­ra 27 Mart 1994 İstan­bul yerel se­çi­mi­ni ha­tır­lat­mak is­te­rim. O yerel se­çi­me Doğ­ru­yol, De­mok­ra­tik Sol, Sos­yal Halk­çı, Ana­va­tan, CHP, Refah, Mil­li­yet­çi Ha­re­ket, Büyük Bir­lik, Ye­ni­den Doğuş, Sos­ya­list Bir­lik ayrı ayrı aday­lar­la ka­tıl­mış­tı. Doğru Yol Par­ti­si Bed­ret­tin Dalan’ı, aday gös­ter­miş %15.46; De­mok­ra­tik Sol Parti Nec­det Özkan’ı gös­ter­miş % 12.38; Ana­va­tan Par­ti­si İlhan Ke­si­ci’yi gös­ter­miş %22.14: Sos­ya­list Halk­çı Zülfü Li­va­ne­li’yi gös­ter­miş %20.3; Mil­li­yet­çi Ha­re­ket Ahmet Vefik Alp’i gös­ter­miş %1.87; CHP Er­tuğ­rul Günay’ı gös­ter­miş % 1.4; Büyük Bir­lik Ahmet Hamdi Tur­gut’i-u gös­ter­miş % 0.35; Mil­let Mus­ta­fa Fenit Ede­ba­li’yi gös­ter­miş %0.32, Ye­ni­en Doğuş Hasan Celal Güzel’i gös­ter­miş %0.21; Sos­ya­list Bir­lik i Aslan Başar Ka­fa­oğ­lu’nu gös­ter­miş %0.15, İşçi i Ars­lan Kılıç’ı gös­ter­miş 0.15 oy al­mış­lar­dı. Böy­le­ce oylar bö­lün­müş ve Refah Par­ti­si adayı R.​Tayyip Er­do­ğan %25.19 oy ala­rak ara­la­rın­dan sıy­rı­la­rak İstan­bul Be­le­di­ye Baş­ka­nı ol­muş­tu.
Bu tab­lo­yu in­ce­ler­se­niz sol par­ti­le­rin veya sağ par­ti­le­rin oy­la­rı­nın ayrı ayrı top­la­mı % 25’in üze­rin­de ol­du­ğu­nu gö­rür­sü­nüz. Tarih te­ker­rür eder mi etmez mi bi­le­me ama oy­la­rın bö­lü­ne­ce­ği ve ka­za­na­nın­da bıçak sırtı ara­dan sıy­rı­la­ca­ğı açık…

Be­le­di­ye­ci­lik diğer se­çim­le­re ben­ze­di­ği pek söy­le­ne­mez. Aklı ba­şın­da halk ken­di­si­ne yar­dım edecek ki­şi­le­ri seçer... Be­le­di­ye­ci­lik bizim işi­miz de­mek­le de oy alı­na­ca­ğı­nı san­mı­yo­rum. Be­le­di­ye Baş­kan­lı­ğın­da eği­tim önem­li­dir. Mi­ma­ri, çev­re­ci­lik, sanat ta­ri­hi, ar­ke­olo­ji, güzel sa­na­lar, eko­no­mi, hukuk gibi bil­gi­le­ri özüm­se­miş ol­ma­lı­dır. Yoksa be­le­di­ye­ci­lik çöp top­la­mak­la, so­kak­la­rı te­miz­le­mek­le, ruh­sat ver­mek­le sı­nır­lan­ma­ma­lı­dır. Ba­tı­nın ge­liş­miş ül­ke­le­ri­ne bakın; ora­da­ki baş­kan­lar ne ya­pı­yor, ik­ti­dar­la­rı­na ba­ğım­lı mı, müs­ta­kil mi gö­rür­sü­nüz. Yeri gel­miş­ken; çoğu ki­şi­nin üze­ri­de dur­ma­dı­ğı bir ko­nu­ya da de­ğin­mek is­te­rim; be­le­di­ye mec­lis üye­le­ri­nin dü­ze­yi de en azın­dan baş­kan kadar önem­li­dir. Son­ra­dan ah vah et­me­nin ça­re­si yok…