Haz?r cemreler de dü?meye ba?lam??ken, bahar müjdesini veriyorken, do?a ve sanat üzerine sohbet edelim biraz. Hep endi?e, hep s?k?nt? konu?mayal?m. Evren, güzel ?eyler duymay? hak ediyor. Güzellikleri de konu?al?m ki, yank?lans?n fezada, güzel dönü?leri olsun bize, de?il mi? Demediklerim daha do?rusu demekten b?kt?klar?m kals?n içimde, a?aca a?k?m? ilân edeyim evrene öyleyse. Evet, “a?aç” bu yaz?n?n konusu.
A?aç, sadece Türk kültüründe de?il, dünya kültüründe de çok k?ymetlidir. Örne?in, Türk mitolojisinde kay?n a?ac? koruyucu, iyi ruhlar?n dünyaya inmesini sa?layan bir araçt?r. Kötü ruhlar uzak durur ondan. ?amanlar, ritüellerini kay?n a?ac? olan yerlerde yaparlar. ?nan??a göre, bu a?ac?n yan?nda yap?lan dualar Yaradan’a daha çabuk ula??r.
Do?adaki nesnelerin canl? olduklar?na inananlardan?m. Ta? bile canl?… Kökleriyle topra?a sar?lan, soludu?umuz havay? temizleyen, yüzlerce y?l ya?ayan bir a?aç ise canl? olman?n çok ötesinde.
Çevrebilimci Suzanne Simard, “Bir orman, gördü?ünüzden çok daha fazlas?d?r” diyor. A?açlar, kökleri arac?l???yla birbirleriyle yard?mla??yorlar. Ormandaki bir ana a?aç, çevresindeki yavru a?açlar? onlara kökleri arac?l???yla karbonlar?n? göndermek suretiyle besliyor mesela. A?açlar, kendi türünden olan a?açlar? tan?yorlar, hatta birbirlerine savunma sinyalleri gönderiyorlar. Ölmek üzere olan bir a?aç, fazla kaynaklar?n? çevresindekilere aktar?yor. Bunu bilim söylüyor. Baz? insanlar dedikodu ya da bo? i?ler yerine bilim yap?yor çok ?ükür de, sayelerinde ö?reniyoruz biz de.
A?açlar?n birbirlerine savunma sinyalleri göndermeleri ile ilgili olarak haberdar.?com’dan Utku K?z?ltan’?n bir yaz?s?nda aktard??? bilgi oldukça heyecanland?rd? beni. Yaz?n?n ilgili k?sm?n? aynen al?yorum: “Avustralya k?tas?n?n Tasmanya bölgesinde, akasyalar ve antiloplar bir arada ya?arlar. Tabi, antiloplar?n en önemli besin kayna?? gayet lezzetli olan akasya yapraklar? ve filizleridir. Antiloplar akasya dallar?na sald?r?nca, lezzetli akasya özsuyu derhal zehir gibi ac? bir s?v?ya dönü?ür ve antiloplar?n kendilerine zarar vermelerini engeller. Ayn? zamanda, sald?r?ya u?rayan akasya a?ac? yapraklar?ndan uyar?c? bir gaz salg?lamaya ba?lar. Bu gaz, o a?ac?n 50 metre çevresindeki di?er akasyalar taraf?ndan alg?lan?r. Uyar?y? alan her a?aç hemen özsuyunu zehirli maddeye dönü?türdü?ü gibi, uyar? gaz?n? da salg?lar. Böylece uyar?lan bütün a?açlar topluca savunmaya geçerek kendilerini dü?manlar? olan antiloplardan korur.”
Evet, bir orman gördü?ümüzden çok daha fazlas? gerçekten. Bir a?aç, sand???m?z?n çok ötesinde. Dar?s? “insan” olabilmenin ba??na.
Bu giri?ten sonra a?aca güzelleme niteli?indeki k?sa ?iirimi payla?ma zaman?… Güzellemeler, kendilerini hak eden as?l kahramanlara gelsin.
Ben en çok a?açlar? sevdim bu ömürde, gerisi yalan.
Mal da, mülk de, a? da, e? de.
Bir a?aç var, ötesi yok.
Dallar? gö?e de?il, gönlüme sal?n?r
Yapraklar? rüzgâr? na?me yapm??
Yüre?imde raks eder k?p?r k?p?r.
Ne denizk?zlar? Siren’ler, ne bülbül, ne de en güzel ninni
Varsa yoksa bu ye?il raks?n sesi.
Öldü?üm gün,
Alt?na gömecekler
Ba? ba?a kalaca??m
Huzura varaca??m
A?aç benim, ben a?ac?n topra??na kar??acak
Dal?nda uçu?aca??m.
Huzurdur a?aç. Nas?l bir nimettir insano?luna. Sanki ya?am?n tüm ne?esi, tüm gizemi sakl? onda. A?aca bakarken mahcup olurum önünde. Ne kadar da mütevaz? insano?lunun kar??s?nda. Oysa tam tersi olmal?yd?.
A?açlar?n gölgesi hep üzerimizde olsun!