Ül­ke­mi­zin ya­rın­la­rı için üni­ver­si­te­le­ri­mi­zin ka­pa­tıl­ma­sı lazım. Durun he­ye­can yap­ma­yın. Bütün üni­ver­si­te­ler ka­pa­tıl­sın de­mi­yo­ruz. Bizim ülke nü­fu­su­mu­za oran­la Av­ru­pa ül­ke­le­ri­ni kı­yas­la­dı­ğı­mız zaman bizim üni­ver­si­te­le­ri­mi­zin nü­fu­sa ora­nı­na ba­kın­ca ya­rı­sı­nın ka­pa­tıl­ma­sı lazım.

Ya­rı­sı ka­pa­tı­lan üni­ver­si­te­le­rin im­kan­la­rı­nın kalan diğer ya­rı­ya ak­ta­rıl­ma­sı ge­re­kir. Özel­lik­le ye­tiş­miş aka­de­mis­yen kad­ro­su ve dev­le­tin mali im­kan­la­rı­nın. Böy­le­ce yurt bul­mak zo­run­da öğ­ren­ci kal­ma­ya­cak. Açık­ta öğ­ren­ci kal­ma­ya­cak. Burs al­ma­yan öğ­ren­ci kal­ma­ya­cak. Ay­rı­ca burs alan­lar da ken­di­le­ri­ne ye­tecek kadar burs almış ola­cak­lar­dır. Böy­le­ce oku­yan­lar ka­li­te­li bir eği­tim ala­cak­la­rı için, ye­tiş­miş bi­rey­ler ola­rak top­lu­ma ka­tı­la­ca­ğın­dan top­lum­sal ka­li­te­miz hızla yük­se­le­cek­tir.

Bize yakın nü­fu­su olan Av­ru­pa ül­ke­le­ri­nin üni­ver­si­te de oku­yan öğ­ren­ci sa­yı­la­rı, bi­zim­ki­nin ya­rı­sı kadar. Bu ne­den­le on­la­rın eği­tim­le­ri ka­li­te­li olu­yor. Üni­ver­si­te­le­ri dün­ya­nın en iyi üni­ver­si­te­le­ri ara­sın­da ilk sı­ra­lar­da yer alı­yor. Bir za­man­lar bizim de üni­ver­si­te­le­ri­miz dün­ya­nın ilk 500 sı­ra­la­ma­sın­da çok sa­yı­da vardı. Şimdi ise ta­ma­men bunun dı­şın­da kal­dık. Ay­rı­ca biz­de­ki sa­na­yi ku­ru­luş­la­rı ve bilim mer­kez­le­ri de bu kadar üni­ver­si­te öğ­ren­ci­si­ni kal­dır­mı­yor.

Üni­ver­si­te­le­ri­mi­zin ya­rı­sı­nı ka­pa­tın­ca doğal ola­rak lise eği­ti­min­de de ge­ri­ye doğru bir baskı ya­pa­cak. Orada da ka­li­te art­ma­ya baş­la­ya­cak­tır. Bu arada düz li­se­le­rin de ya­rı­sı­nın ka­pa­tıl­ma­sı ge­re­kir. Ay­rı­ca sa­de­ce si­ya­si ge­rek­çe­ler­le açı­lan ve ama­cın­dan uzak­la­şan imam hatip li­se­li­le­ri­nin de ya­rı­sı­nın ka­pa­tıl­ma­sı ih­ti­yaç­la­ra göre ye­ni­den re­vi­ze edil­me­si ge­re­kir. Ka­pa­tı­la­cak li­se­le­rin de tek­nik ve mes­le­ki li­se­ye dö­nüş­tü­rül­me­si de ge­re­kir. Ay­rı­ca her­kes il­ko­kul­dan sonra oku­mak zo­run­da değil. Zo­run­lu eği­tim­den il­ko­kul son­ra­sı vaz­ge­çil­me­li­dir. Bütün köy okul­la­rı bir öğ­ren­ci bile olsa açıl­ma­lı­dır. Eği­tim kır­sal­dan çok uzak­laş­tı. Böy­le­ce ta­rım­sal iş gücü de aza­lı­yor. Aza­lan ta­rım­sal iş gücü eği­tim­li fert­le­re dö­nüş­mü­yor. Ak­si­ne elin­de bir işine ya­ra­ma­ya­cak lise dip­lo­ma­sı veya yük­se­ko­kul dip­lo­ma­sı ile boş boş do­la­şı­yor. Bu durum da dip­lo­ma­lı iş­siz­ler or­du­su­na dö­nü­şü­yor. Oysa oku­ya­cak ka­pa­si­te­si ve is­te­di­ği ol­ma­yan­lar sa­nat­kar ol­ma­sı usta ol­ma­sı tek­nik ele­man­lar ol­ma­sı mes­lek er­ba­bı ol­ma­sı gibi bin­ler­ce se­çe­nek var. Bu se­çe­nek­ler ül­ke­yi ayak­ta tu­tu­yor.

Bugün en çok şi­ka­yet edi­len konu Su­ri­ye­li ve Af­gan­lı­la­rın dol­dur­du­ğu sek­tör­ler. Neden Türk­ler o sek­tör­ler­de ça­lış­mı­yor. Çünkü elin­de dip­lo­ma var. Ona göre iş arı­yor. Ama elin­de­ki dip­lo­ma­nın ye­ter­li­li­ği yok…

Ge­le­ce­ği­mi­ze yazık et­me­ye­lim. En önem­li konu eği­tim­dir.