Her ya­zı­sın­da bir öykü, bir tablo, bir in­san­lık dersi bul­du­ğu­muz Bekir Coş­kun' un yeri dol­ma­ya­cak­tır. oku­yu­cu­su ola­rak her ya­zı­sı­nı gü­nün­de ka­çır­ma­dan mut­la­ka okur­duk. Ya­zı­la­rın­da diğer ya­zar­lar­da ol­ma­yan fark­lı bir tarzı vardı. şimdi ye­ri­ne aynı de­re­ce oku­yu­cu­suy­la bu denli iyi bir bağı ku­ra­bil­miş yazar gö­re­mi­yo­rum. Çünkü sa­mi­mi, içten bir ya­zar­dı...İnsan­lar için ya­zar­lar çok önem­li çünkü ka­li­te­li yazar hep et­ra­fı­nı ay­dın­la­tır " her ya­zı­sı­nı oku­mak ge­rek­ti­ği­ni dü­şün­dü­rü­yor in­sa­na " Bekir coş­kun bir çok ga­ze­te­de ( gü­nay­dın, cum­hu­ri­yet, sözcü) gö­rev­ler yaptı. Tec­rü­be­li, in­san­cıl ve tabi hiciv, espri dolu ke­li­me­le­riy­le mü­te­va­zı bir ya­za­rı­mız­dı…

Bekir ağa­be­yin oğlu de­ğer­li ar­ka­da­şım Tolga Coş­kun'la aynı iş ye­rin­de ça­lış­tık ancak ben onun hiç bir zaman Bekir Coş­kun' un oğlu ol­du­ğu­nu bil­mi­yor­dum. zaten tolga çok mü­te­va­zı, gös­te­riş­ten uzak, say­gı­lı iyi ye­tiş­miş bir genç­ti. Şehir ti­yat­ro­sun­da oyun­cu ola­rak devam eder­ken bir gün Tolga Coş­kun’un is­ti­fa et­ti­ği­ni öğ­ren­dim. ne­re­dey­se bir yıl geç­miş­ti ki Be­şik­taş, Üs­kü­dar va­pu­run­da kar­şı­laş­tık. Du­ayen bir ya­za­rın oğlu ol­ma­sı ve bunu hiç söy­le­me­miş ol­ma­sı Tolga kar­de­şi­min tıpkı Bekir Coş­kun gibi örnek bir insan ol­du­ğu­nu gös­te­ri­yor.

Yaş­la­nın­ca insan her gün vefat ha­be­riy­le sar­sı­lı­yor. Ar­ka­daş­la­rı­nız­dan, çev­re­niz­den peş­pe­şe gi­den­ler ço­ğa­lı­yor. Tüm öm­rü­nüz­ce dost­luk bi­rik­ti­ri­yor­su­nuz, bir gün bu dost­lar veda bile et­me­den sı­ra­sıy­la çekip gi­di­yor­lar. Bi­ri­kim sü­rat­le tü­ke­ni­yor tec­rü­be­ler, bir kaç iyi dost, anı­lar ka­lı­yor. Gi­de­nin boş­lu­ğu onu ta­nı­yan­lar­ca ya­şa­dık­ça hep his­se­di­li­yor.

" Pa­ra­nın satın ala­ma­ya­ca­ğı çok şey var bu ha­yat­ta. Bugün ABD se­çim­le­rin­de baş­kan Trump ultra zen­gin ol­ma­sı­na rağ­men se­çim­de ye­nil­di. De­mek­ki para her­şey de­ğil­dir sözü bir kez daha net ola­rak an­la­şıl­dı. "

Bekir Coş­kun daima ga­ze­te­ci­lik onu­ruy­la ya­zı­lar yazdı. Ya­zar­lı­ğa hiç­bir zaman maddi ola­rak bak­ma­dı. Bu ül­ke­nin ye­tiş­tir­di­ği çok de­ğer­li bir ev­la­dıy­dı. Ka­tık­sız bir Tür­ki­ye sev­da­lı­sıy­dı. Milli men­fa­at­ler onun ilk sı­ra­da gelen ön­ce­li­ğiy­di ki­şi­sel çı­kar­la­rı gö­ze­ten­le­ri eleş­ti­rir­di.

Bekir Coş­kun bu yüz­den sa­de­ce in­san­la­ra değil, sokak hay­van­la­rı­nı şef­kat­le bes­ler, ço­ğu­nu sa­hip­le­nir­miş. Yok­sul ve ga­ri­ban ba­ba­sı Bekir Coş­kun yap­tı­ğı yar­dım­la­rı kimse bil­mez­miş, çünkü hayır bizim kül­tü­rü­müz­de te­va­zu için­de ya­pı­lır. Şu acı­ma­sız çağda örnek bir insan olmak onun asa­le­ti­ni gös­te­ri­yor. De­mok­rat­tı, Cum­hu­ri­yet­çiy­di, Ata­türk’çüydü. İnsan ol­ma­nın ge­rek­tir­di­ği tüm ku­ral­la­ra bağlı bir yurt­se­ver­di. Ger­çek, doğru, dü­rüst, ül­ke­si için in­san­la­rın iyi­li­ği için ay­dın­la­tan usta bir ga­ze­te­ciy­di. Bekir ağa­bey ya­zı­la­rın ye­ni­den oku­nu­yor biz­le­re ha­tı­ra­dır ya­zı­la­rın seni okur­la­rın unut­ma­ya­cak. Allah’ın rah­me­ti üze­rin­de olsun ya­kın­la­rı­na, dost­la­rı­na ve Tolga Coş­kun'a ve tüm ya­kın­la­rı­na sabır ve baş­sağ­lı­ğı di­le­rim.

Değer­li Bekir Coş­kun me­ka­nın cen­net olsun.