Mo­dern top­lum, uzay çağı, mi­len­yum. İnsan ha­ya­tı için ku­la­ğa hoş gelen ke­li­me­ler. Bir de dep­rem, Covid -19, kan­ser, Deli Dana, AIDS, gibi ke­li­me­ler var. Ne demek is­ti­yo­rum? Ya­zı­yo­rum, sabır lüt­fen. İlginç bir yazı ola­cak. İddia edi­yo­rum!

Ne kadar tek­no­lo­ji o kadar bela, has­ta­lık. Ne kadar mo­dern­lik o kadar ucuz ölüm. Bu demek de­ğil­dir ki ben geri ka­fa­lı­yım. Ben geç­mi­şe özlem duyan iki ayak­lı şey­tan­la­rın bile daha vic­dan­lı ol­duk­la­rı ha­ya­tın, bu gün­ler­den çok daha ke­yif­li ol­du­ğu­nu sa­vu­nan bi­ri­yim. Adam Ter­mik Sant­ral yap­mış, kim için yap­mış? Halk için. O zaman, o böl­ge­de otu­ran­lar niye kan­ser? Çünkü o adi he­rif­ler para ka­zan­sın diye. Daha çok va­tan­da­şı­mı­zı kan­ser yap­sın diye, ka­nu­nen ta­kıl­ma­sı zo­run­lu filt­re­yi ıs­rar­la tak­maz­lar, niye tak­maz­lar? Ora­da­ki köy­lü­müz ölsün diye! Bu ha­in­ler­de üç ku­ruş­luk filt­re­nin pa­ra­sı­nı cebe atsın diye! Kime sor­sa­nız; va­tan­se­ver, mil­li­yet­çi ama para için sat­ma­ya­ca­ğı bir şey var mı? Bana göre yok. Biz bun­la­ra sa­na­yi­ci ya da işa­da­mı di­yo­ruz.

Güzel ül­ke­min bir böl­ge­si­ne köprü ya da tünel ya­pı­lır. Şimdi sor bana gör­dün mü hay­rı­nı? Gör­me­dim. Tek­rar sor bana, sana za­ra­rı var mı kar­de­şim bırak yap­sın­lar. Evet bana za­ra­rı var, sana da za­ra­rı var, ço­cuk­la­rı­mı­za da za­ra­rı var, çünkü biz ödü­yo­ruz. Ama biz o köp­rü­den geç­me­dik ki! Ha ha ha! Sen an­la­şı­lan Deli Dum­rul’u duy­ma­dın. Ödeme yap­man için geç­men ge­rek­mi­yor. Bu öyle bir köprü! Geç­mi­yor­sun, ödü­yor­sun. Ço­cu­ğun geç­mi­yor, o da ödü­yor. Dalga geç­mi­yo­rum hiç ol­maz­sa şar­kı­sı­nı söy­le­ye­lim. Orda bir köprü var uzak­ta, geç­me­sek de git­me­sek de biz öde­riz. O köprü bizim köp­rü­müz­dür. La la laa diye devam edi­yor.

Peki o zaman ne ya­pa­lım? Bu kadar dini bütün ho­ca­la­rı­mız, ta­ri­kat­la­rı­mız var. On­lar­dan akıl ala­lım desem, yağ­mur­dan ka­çar­ken do­lu­ya değil: Tsu­na­mi­ye ya­ka­la­ta­yım sizi ne der­si­niz?

Bize sü­rek­li cen­ne­ti ve ce­hen­ne­mi an­la­tan ho­ca­la­rı­mız en küçük yan­lı­şı­mız­da ha­tır­la­mak bile is­te­me­di­ğim o kay­nar ka­za­nı dü­şün­dük­çe, yü­rür­ken ka­rın­ca ez­me­mek için ka­fa­mı kal­dır­mı­yo­rum. (Dü­rüst eli öpü­lecek ho­ca­la­rı­mı­zın konu ile il­gi­si yok­tur.)

Merak et­mi­şim­dir, mil­yon­luk özel yapım ara­ba­la­ra binen o ta­ri­kat li­der­le­ri bir dep­rem ol­du­ğu zaman nasıl or­ta­dan kay­bo­lur? Niye bir has­ta­ne ya da okul yap­tır­maz­lar? An­la­dım sizi duyar gi­bi­yim. Tal­kım ve sal­kım hi­ka­ye­si di­yor­su­nuz. Bazen va­tan­se­ver gö­zü­ken ha­in­le­rin, din­dar gö­zü­ken iman­sız­la­rın, insan gö­zü­ken iki ayak­lı şey­tan­la­rın da günü ge­lin­ce ben­den bir gün fazla ya­şa­ma­ya­ca­ğı­nı, çal­dı­ğı çırp­tı­ğı pa­ra­la­rı bu­ra­da bı­ra­ka­ca­ğı­nı dü­şün­dük­çe key­fim ye­ri­ne ge­li­yor. İyi ki var­sın ölüm.

Şey­tan pi­ya­sa­da do­la­nır­ken ki­li­se­yi gör­müş içeri öyle bir gir­miş ki bir anda iz­di­ham! İnsan­lar ca­nı­nı kur­tar­sın diye ki­li­se­den kaç­mış­lar. Şey­tan bak­mış ada­mın biri otu­ru­yor. Beni ta­nı­ma­dın mı diye sor­muş şey­tan. Ta­nı­dım şey­tan­sın. Eee ne ya­pa­lım! Kork­mu­yor musun ben­den? Adam net bir cevap verir. Bana bak şey­tan ben senin kız kar­de­şin ile kırk yıl­dır ev­li­yim. O benim ca­nı­mı ala­ma­dı. Kay­bol bu­ra­dan. Benim ca­nı­mı sıkma. Hadi hadi!

Say­gı­la­rım­la…