Maz­lu­mun sesi diye ik­ti­da­ra gelen akepe ik­ti­da­rı, ken­di­sin­den önce hakkı gasp edi­len EYT’li­le­re yani emek­li­lik­te yaşa ta­kı­lan­la­ra 20 küsur yıl­dır bir çözüm bul­ma­dı. E tabii işin için­de para var. Kay­nak­lar yan­da­şa, yan­daş va­kıf­la­ra, şir­ket­le­re ak­ma­lı. Suyun yolu ke­sil­miş; is­te­ni­len ta­ra­fa yön ve­ri­li­yor. Emek­li­lik­te yaşa ta­kı­lan­lar me­se­le­sin­de re­zil­lik şudur ki; ya­sa­lar ge­ri­ye yü­rü­tü­le­rek, in­san­la­rın emek­li­lik sü­re­le­ri uza­tıl­dı. Eğer ya­sa­lar geri yü­rü­te­bi­li­yor­sa, ki bu en temel hukuk ku­ra­lı­nın ih­la­li­dir, va­tan­daş dev­let ile yap­tı­ğı hangi akde gü­ve­necek? Ey yö­ne­ten­ler! O ya­sa­lar bir gün size de geri yü­rü­tü­lür, ak­lı­nız­da bu­lun­sun! “Keser döner, sap döner; gün gelir hesap döner” demiş ata­la­rı­mız.

Yem­le­nen­ler ve yem­le­ne­me­yen­ler!
Ha­ber­ler­de duy­dum. Za­bı­ta, kuş­la­ra yem veren bir ka­dı­na, çev­re­yi pis­le­ti­yor­su­nuz ge­rek­çe­siy­le 400 küsur TL para ce­za­sı kes­miş. Ey za­bı­ta, evi­mi­zin az al­tın­da Bo­ğa­zi­çi ön gö­rü­nüm­de, va­tan­da­şın biri ça­tı­sı­nı yük­selt­ti. Biz çivi ça­ka­mı­yo­ruz da… Sen kuş­la­rı gö­rü­yor­sun… An­la­ma­dım, sen de mi yem­len­din? Yok mu sana ceza? İşine gel­me­ye­ne kör mü göz­le­rin? Yem­le­nen­ler ve yem­le­ne­me­yen­ler; işte bütün me­se­le bu.

Kul hakkı, mul hakkı… 
Ha­ni­miş bizim Hakkı?
Geç­ti­ği­miz gün­ler­de yaz­dı­ğım bir metin için fiyat pa­zar­lı­ğı ya­par­ken, ya­yı­ne­vi sa­hi­bi üc­re­ti pi­ya­sa­nın dört­te bir çey­re­ği ci­va­rın­da tu­tun­ca, “yaz­mak ne kadar da ucuz bir iş” diye ser­ze­niş­te bu­lun­dum. Bana ver­di­ği cevap, “iyi ama siz işi­ni­zi 4 sa­at­te bi­ti­ri­yor­su­nuz.” oldu. Yaz­dık­la­rı­ma ba­yı­lı­yor bu arada; al­tı­nı çi­ze­yim. Ama an­la­şı­lan o ki, ona göre, hızlı ya­pı­lan ka­li­te­li işin be­de­li az ol­ma­lı. İşi haf­ta­lar­ca sü­rün­dür­sem, kıy­me­ti ar­ta­cak demek ki. Sahip, “işini az za­man­da ya­par­san çok para ka­za­na­maz­sın” de­me­ye ge­ti­ri­yor ama kendi benim üze­rim­den ka­za­na­cak.

Böy­le­si bir Müs­lü­man ülke ancak Sezen Aksu’nun şarkı sözü için dö­kü­lür so­kak­la­ra. Başka yerde hak hukuk ye­ni­yor, İsla­mi­yet’in özü­nün içine edi­li­yor, umur­sa­maz. Cen­net­ten atıl­man çok isa­bet­li olmuş in­sa­noğ­lu! E, Allah bilir de yapar!

100. SAYI
He­la­lin­den iş yapma pe­şin­de koşan ga­ze­te­ci­ler için zor za­man­lar bun­lar. Ama ina­nın a par­ti­si, b par­ti­si fark et­mi­yor. Ben mu­ha­le­fet­te­ki c par­ti­si­nin de ga­ze­te­ci­le­re çek­tir­dik­le­ri­ni çok iyi bi­li­yo­rum. İnsan ola­rak yoz­laş­mı­şız biz. Mikro mil­li­yet­çi­lik, aç göz­lü­lük, tamah; hepsi bizde.

O ne­den­le Tur­han Bal yö­ne­ti­min­de­ki ga­ze­te­mi­zin 100. sa­yı­sı­nı önem­si­yo­rum. İşi zor; Allah yar­dım etsin. Allah yar­dım etsin, zira iş­le­ri­ni “bilen” di­ğer­le­ri­ne şey­tan zi­ya­de­siy­le yar­dım edi­yor.

Ne acı değil mi, in­sa­nın va­ta­nın­da­ki hiç­bir şeye, hiç­bir ku­ru­ma gü­ven­me­me­si. Evet, ne yazık ki, bu ül­ke­de hiç­bir şeye gü­ven­mi­yo­rum. Hiç­bir ku­ru­ma, hiç­bir or­ga­ni­zas­yo­na, hiç­bir zih­ni­ye­te. “Sol­cu­yum, koyu dev­rim­ci­yim” deyip iş­çi­si­nin eme­ği­ne konan te­le­viz­yon­cu­yu da gör­düm, din­dar ol­du­ğu­nu söy­le­yip durup bur­nun­dan kıl al­dır­ma­yan hak yi­yi­ci­yi de. Baş­ta­ki­le­re “yi­yor­lar” diye kı­zan­lar­sa, ilk fır­sat­ta ken­di­le­ri “yi­yor­lar.” Zaten asıl sorun bu­ra­da.

Ül­kem­de her şeyin içine edil­di ama kız­ma­ya da hak­kın yok. Kı­zı­yor­san ya fe­tö­cü­sün, ya da ha­in­sin.

Şu an­da­ki yö­ne­tim, “ben çok din­da­rım” diyor. Hatta ben­den önce din yoktu de­me­ye ge­ti­ri­yor. Demek ki, din­dar bir ülke ola­rak yö­ne­ti­li­yo­ruz. Eğer din­dar bir şe­kil­de yö­ne­til­mek buysa, ben al­ma­ya­yım.

Ama şu ka­da­rı­nı söy­le­ye­yim: Evet bu, tam da din­dar bir ülke ola­rak yö­ne­til­mek.

Ne de olsa şey­tan da bir melek, değil mi?