Bizler Üsküdar Kirazlıtepe Mahallesi sakinleriyiz. Mahallemizde kentsel dönüşüm başladı. Bu dönüşümün mağduriyet yaratmaması için mahalle sakinleri olarak var gücümüzle mücadele ettik. Ancak; Üsküdar Belediyesi ilk hamlesi ile başlattığı bina yıkımlarında halka mağduriyet yaşatacağını ilan etti. Yıktığı binaların molozlarını kaldırmadı. Tozlu, kirli ve hastalıklı bir ortam yaratarak insanları istediği anlaşma metnini imzalamaya zorladı.

Mahalle halkının yan yana gelip fikir alış verişinde bulunduğu mekanlara saldırdı. Öncelikle kahvehaneleri hedef aldı ve yıktı. Olmadı camiyi yıktı. Yan yana gelmemizi ve kendi menfaatlerimizi konuşmamızı istemedi. Ben yaparım hem de iyisini yaparım varsayımı ile hareket ederek bizim aklımızı kullanmamıza izin vermedi. Ben sizin yerinize de düşünürüm dedi.

Mevcut yasaları kötü ve kötüye kullanarak riskli alan ilan edilmiş projesi çizilmiş parselleri bölerek birleştirerek oda yetmedi ifraz geçmiş gibi göstererek kağıt üzerinde oyunlar oynayarak yasanın emrettiği üçte ikilik çoğunluğu sağlamaya çalıştı. Tebligatlarla korku ortamı yarattı. Üç yıldır uyguladığı usulsüz yöntemlerle bu güne geldi.  Şu anda baskı ve kanunsuzluklara boyun eğmeyen direnen evinde oturan mahalle sakinleri; yerle bir olmuş ev yıkıntıları, çöp ve moloz döküm alanları, su patlakları, kanal akıntıları, doğal gaz kaçakları arasında toz duman içinde yaşamaktalar. Daha da vahim olanı Türkiye Tabipler Odasının vermiş olduğu rapora göre asbes zehiri ile yavaş yavaş zehirlenmeye terk edilmişler.

Devletin hiçbir kademesi bu insanlık dışı tutumu görmüyor ya da görmezden geliyor. Devlet; halkın sağlığı refahı ve mutluluğu için çalışması gerekirken, sağlığımızı bozan bir ortamda yaşamamız biz Kirazlıtepe halkına reva görülmüştür. 

Bunlarda yetmedi hala orada yaşayan komşular insanlar varken bu evlerin arasına inşaat şantiyesi kurarak 24 saat çalışan makinalar, kum kamyonları ve harç mikserleriyle sokakları işgal edip gürültüyle taciz ederek onların yaşam alanlarını ellerinden almaya çalışıyorlar. Sonra da bakın hiçbir baskı olmadan gönüllü dönüşüm yapıyoruz diyerek reklamlarını sürdürüyorlar.

Üç yıldır avazımız çıktığı kadar bağırdık, çığlık attık. Kimseden ses yok. Sesimizi duyan yok. Zorda kalana kanunsuz, hukuksuz bir şekilde taciz edilene destek yok. Yardım eli uzanmıyor. Hepsinden öte taciz ve işkence had safhada. Canımız yanıyor. Dişimizi sıkıyoruz. Nefesimiz yettiğince mücadeleye devam edeceğiz.

Bu arada benim yazılı ve görsel basınıma, benim halkıma ve benim devlet büyüklerime İYİ SEYİRLER DİLİYORUM.